O mnie

W trakcie studiów psychologicznych zdobywałam doświadczenie na praktykach zawodowych w szpitalu psychiatrycznym oraz ośrodku uzależnień a także w ośrodku dla tzw. ”trudnej młodzieży” (nie znoszę tego określenia i uwielbiam tych “trudnych” ludzi, wiem, że pod każdą trudnością kryją się potrzeby i zasoby i wielką radość daje mi bycie detektywem i odkrywcą tych skarbów). 

Te doświadczenia utwierdziły mnie w przekonaniu, że chcę pracować nad poprawą jakości życia, świadomości, kompetencji i dobrostanu ludzi,  jako psycholog, ale chciałam czegoś więcej, czegoś mi brakowało do tej układanki wiedzy, którą zdobywałam na studiach. Był 2009r., wzięłam dziekankę, pojechałam z przyjaciółką do Indii gdzie zaczęłam medytować, poznawać buddyzm, hinduizm, czerpać z najstarszych tradycji rozwoju duchowego i rozwijać swoją świadomości. Później podróżowałam po Europie, gdzie poznałam ludzi kroczących ścieżką szamańską i uczestniczyłam w wielu warsztatach i ceremoniach. Eksplorowałam alternatywne terapie i duchowe ścieżki samopoznania. Ostro rozwijałam się duchowo, szukałam sensu, zrozumienia, szukałam siebie. Znalazłam. 

Wróciłam na studia, zintegrowałam swoje doświadczenia podróżnicze i duchowe, wiedziałam, że we mnie łączy się to co duchowe i to co naukowe i ważne było dla mnie żeby obronić dyplom psychologa badając medytację. Zaczęłam jeździć na 10 dniowe kursy medytacji Vipassana, na których w szlachetnym milczeniu medytowaliśmy po 10 godzin dziennie (vipassana – widzieć rzeczy takimi jakie są), tam też znalazłam osoby, które pomogły mi w mojej pracy badawczej. Udało się, mój dyplom z psychologii opierał się na badaniach, które robiłam o wpływie praktykowania technik uważności na jakość życia, dobrostan i samoocenę i obroniłam go celująco. Chcesz przeczytać moją pracę dyplomową i wyniki badań, które przeprowadziłam? Wskakuj tutaj

Po studiach zaczęłam prowadzić socjoterapię i być wychowawcą dzieciaków w Ognisku Wychowawczym, planowałam podróż do Afryki by rozwijać się w graniu i tańczeniu, gdy zaszłam w ciążę. Moje życie przewróciło się do góry nogami. Macierzyństwo przewalutowało mój system wartości, wymieniło ambicje i cele na miłość i obecność.

Zadawałam sobie pytanie Jakiego świata chcę dla mojego Dziecka? Kim jestem? Jakim Człowiekiem chcę dla niego być? W jakim miejscu chcę wychowywać swoje dziecko? Jakimi ludźmi się otaczać?

Postanowiłam sobie “żadnego rezygnowania z siebie i swoich wartości! nie będę już chodziła na kompromisy, szczególnie sama ze sobą! 

Okazało się, że dużo potrzebuję zmienić żeby żyć w zgodzie z wartościami, ucieleśnić na co dzień ideały, które są mi bliskie. Dużo też się zmieniało bez mojej zgody i życie uczyło mnie odpuszczać, akceptować i dziękować za to, co już jest. 

Okazało się też, że nie ma takiego miejsca, do którego z czystym sumieniem mogłabym oddać moje dziecko do przedszkola więc po prostu je stworzyłam, wspólnie z cudownymi ludźmi! Piąty rok prowadzę Bazę Marzeń, leśno, wolnościowe,empatyczne i bliskościowe przedszkole w Gdyni. 

W podejściu edukacyjnym i wychowawczym ważny jest dla mnie szacunek do małych ludzi, do wolności ich wyborów, do tempa ich rozwoju i kierunku ich zainteresowań. Dorosłych traktuję jako towarzyszy rozwoju dziecka, bardziej doświadczonych przewodników, którzy wspierają dzieci na drodze do ich szczęścia, do pełnego korzystania ze swojego potencjału, do odpowiedzialności za siebie i do sprawczości w życiu.